درخواست کاپیتان تیم ملی از بانوان: منتظرتان هستیم؛ به استادیوم بیایید - عینکی متفکر

به گزارش عینکی متفکر، ملی پوشان ایران احتیاج به حمایت بانوان هوادار فوتبال دارند و کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان ایران از خانم ها می خواهد به استادیوم بیایند و از تیم ملی حمایت نمایند.

به گزارش عینکی متفکر، تیم ملی فوتبال بانوان بلاروس برای برگزاری دو دیدار محبت آمیز با تیم ایران در تهران به سر می برد. برخلاف انتظار، بانوان ایران از دیدار اول این دو تیم که با نتیجه یک بر صفر به سود بلاروس تمام شد، استقبال کمی کردند. تعدادشان کم بود و لیدرشان شاکی. او می گفت بچه ها درست تشویق کنید، ناموسا اذیت نکنید.

در خبرها نوشتیم کمتر از 100 تماشاگر اولین بازی محبت آمیز تیم ملی ایران و بلاروس را از نزدیک تماشا کردند اما وقتی شمردم شان به 50 نفر هم نرسیدند. آنها هم بیشتر اهالی ورزش بودند و دائم این سوال مطرح می شد که چرا بانوان ایرانی در کشور خودشان تنها هستند؟

احساسی که مشترک بین تیم، عینکی متفکر و خود طرفداران بود. حس مشترکی که باعث می شد همان چند بوقی که در دست داشتند را به صدا درآورند تا دخترانمان در ورزشگاه آرارات غریب نباشند. همین شد که وقتی توپ به دروازه ایران نزدیک می شد بوق هایشان مثل آژیری که خطری را هشدار می داد به صدا درمی آمد. صدایی که نشان از غیرت طرفداران اندک ایران بود تا دختران کشورمان در این مسابقه تنها نباشند.

گاهی شعارهایی مثل شیرزن ایرانی، قهرمان جهانی صدای همان جمعیت اندک می شد اما زودتر از آنچه فکرش را می کردیم به شعارها و فریادهای گاه و بی گاه و نامنظم تبدیل می شد. یکی از طرفداران هر چند دقیقه یک بار دروازه بان تیم را تشویق می کرد و وقتی از او پرسیدم چرا بقیه را تشویق نمی کنی گفت: فقط خواجوی و خندید.

یکی دیگر از طرفداران که بازیکن فوتسال هم بود از بازی های تیم ملوان و تماشاگران پرشور و هیجانش تعریف می کرد و می گفت: آنجا به خاطر تشویق زیاد سکوهای زیر پایمان می لرزد، مادرم با وجود سن و سالش هر بار که ملوان بازی داشته باشد به ورزشگاه می رود. به این فکر می کردیم که شاید اگر این بازی در انزلی برگزار می شد جمعیت بیشتری به ورزشگاه می آمد.

اما همین تماشاگران کم گاهی لحظات زیبایی را خلق می کردند، با تعویض بازیکنان برای شان دست می زدند و شاید قند در دل بازیکنی که اسمش را فریاد می زدند آب می شد. گاهی دو سه نفر با هم صدای بوق هایشان را کم می کردند، انگار کسی که زو می کشد نفسش در حال تمام شدن است و صدایش مضحک می شد که همین باعث خنده تماشاگران می شد و دوباره تیم را تشویق می کردند.

شاید اگر این بازی در آزادی و ساعت بهتری برگزار می شد بانوان زیادی که همچون بازیکنان آرزوی حضور در این ورزشگاه را داشتند سکوهای بیشتری از ورزشگاه را پر می کردند. اما آرارات ساعت 11 صبح میزبان دختران فوتبالیست کشورمان بود.

همین ورزشگاه و همین ساعت روز سه شنبه، 14 اسفند شاهد دومین دیدار محبت آمیز ایران و بلاروس است. تیم ایران به حمایت تک تک ما احتیاج دارد تا بتواند خود را برای حضور پر قدرت در مرحله دوم انتخابی المپیک که از فروردین ماه 1398 شروع می گردد، آماده نمایند.

سارا قمی، کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان ایران در گفت وگو با عینکی متفکر اعلام کرد: از طرف خودم و بازیکنان تیم ملی از طرفداران می خواهم که ما را حمایت نمایند. ما به روحیه آنها احتیاج داریم. منتظرشان هستیم تا به ورزشگاه بیایند و به بازی مان شور بدهند.

تیم ملی فوتبال بانوان ایران چشم انتظار بانوانی است که علاقه شان به فوتبال صرفاً به فوتبال مردان اختصاص ندارد. کسانی که نه فقط هنگام بازی های لیگ مردان پشت درهای بسته می ایستند و اعتراض می نمایند بلکه روی سکوهای ورزشگاهی می نشینند که دختران فوتبالیست این کشور مشغول مسابقه هستند تا در این حس زیبا همراه باشند که تیم ایران تنها نیست.