گزارش، عبور بوریس جانسون از دیوار سرخ کارگر - عینکی متفکر

به گزارش عینکی متفکر، حزب محافظه کار انگلیس با به دست آوردن رأی مناطقی که به طور سنتی مربوط به حزب رقیب کارگر بوده اند توانست نتیجه ای کم سابقه را در انتخابات سراسری این کشور رقم بزند.

گروه بین الملل عینکی متفکر- انتخابات سراسری انگلیس روز پنجشنبه با نتیجه ای عجیب و غیرقابل پیش بینی به کارش انتها داد و حزب محافظه کار به رهبری بوریس جانسون توانست به بزرگترین پیروزی خود در 40 سال اخیر دست پیدا کند.

حزب بوریس جانسون از میان 650 جایگاه در مجلس عوام، 365 کرسی را به دست آورد تا به نتیجه ای بی سابقه از زمان تثبیت سومین نخست وزیری ماگارت تاچر در سال 1987 دست پیدا کند. حزب کارگر با تصاحب 203 کرسی، بدترین نتیجه انتخاباتی خود از سال 1935 را رقم زد تا جانسون که بیم داشت رکورد کوتاه ترین زمان نخست وزیری در انگلیس را به نام خودش ثبت کند، اکنون یکی از قدرتمندترین افراد این حزب است که به قدرت تکیه می زند.

یکی از مهم ترین روندهای مشهود در انتخابات 12 دسامبر تصاحب کرسی های مربوط به بعضی حوزه های انتخابی در شمال و مرکز بریتانیا بود که آرا آنها در طول پنجاه سال گذشته به طور سنتی به سبد رأی حزب کارگر ریخته شده است. حوزه هایی مانند دارلینگتون، بولسوور، رادر ولی، بلیث ولی و ردکار که به تأسی از رنگ قرمز حزب کارگر به دیوار سرخ معروف شده بودند در انتخابات اخیر، فروریخته و راه را برای فتح جبهه محافظه کار فراهم کردند.

راهبردهای اشتباه جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر هم البته به مدد جانسون آمد. یکی از انتقادها به کوربین این بود که تعداد وعده های مالی مطرح شده از طرف او و حزبش اینقدر زیاد بود که برای بسیاری از رأی دهندگان حتی هواداران سنتی حزب کارگر قابل باور نبود. بنابراین مردم با خود می گفتند این وعده ها بسیار عجیب و هزینه آنها گزاف است؛ چرا باید به ما چنین چیزهایی را بدهند؟ یکی از اعضای ستاد کوربین نیز می گوید شعارها و وعده های حزب بسیار مفصل و طولانی بودند. این برنامه برای یک دوره 10 ساله بود، نه برای یک دولت.

ترامپیزه شدن حزب محافظه کار انگلیس

از طرف دیگر، بوریس جانسون هم توانست با به کارگیری راهبردی شبیه دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در انتخابات 2016 به سبد آرای کوربین حمله کند.

پنج سال پیش، حزب محافظه کار به رهبری دیوید کامرون، سیاست هایی کاملاً لیبرال را دنبال می کرد و بر تبلیغ بازار آزاد، استقبال از ازدواج هم جنس بازان و توجه به مسائل محیط زیست متمرکز بود. تحت رهبری جانسون اکنون حزب محافظه کار در زمینه اقتصاد به شعارهای چپ گرایانه ای مانند افزایش هزینه های عمومی و یاری های دولتی به صنایع رو به زوال و در زمینه فرهنگ به شعارهای دست راستی مانند افزایش دوران حبس برای جرائم و مخالفت با مهاجرت روی آورده است.

بعضی از هواداران لیبرال حزب محافظه کار از ترامپیزه شدن این حزب نگران هستند و به همین دلیل است که رأی محافظه کارها در بعضی از کرسی های مربوط به مناطق ثروتمند جنوبی کاهش یافت، هر چند این کاهش به اندازه ای نبود که توان جبران گرایش اقشار کارگر به سمت حزب محافظه کار را داشته باشد.

این بازآرایش صحنه سیاسی ممکن است تا مدت ها دوام داشته باشد. محافظه کارها قصد دارند نهایت بهره را از این تغییرات درازمدت در رفتار رأی دهندگان که قدمتی طولانی تر از برگزاری همه پرسی برگزیت دارد، ببرند. در چند دهه گذشته مسائل مالی و معیشتی به پیش بینی کننده های اصلی وابستگی های حزبی تبدیل شده و جای مسائل فرهنگی را از این لحاظ گرفته اند. اکونومیست نوشته حتی در انتخابات قبلی انگلیس که سال 2017 برگزار گردید هم احتمال رأی دادن طبقه کارگر به حزب محافظه کار با احتمال رأی سایر اقشار به این حزب برابری می کرد. جانسون در واقع روی موجی سوار شد که در حال دربرگرفتن بریتانیا بود. ترامپ در آمریکا نشان داده چطور اتخاذ مواضع محافظه کارانه در مسائل فرهنگی می تواند ائتلافی متشکل از رأی دهندگان فقیر و غنی ایجاد کند.

با این حال، انتظار می رود ائتلاف جدید تشکیل شده توسط جانسون به زودی تحت فشارهای فزاینده ای قرار بگیرد. حضور کارگران و هواداران ازدواج هم جنس گرایان در ائتلاف جدیدی که جانسون پایه گذار آن بوده هیچ تناسب ایدئولوژیک با یکدیگر ندارند و محتمل است رأی مناطق شمالی بریتانیا تنها به صورت قرضی وارد سبد آرای محافظه کارها شده باشد.

جانسون برای حفظ این ائتلاف باید جوابگوی خواسته هایی باشد که گاه با یکدیگر متناقض و بی تناسب هستند.