چه میزان با فرسودگی شغلی فاصله داریم؟ - عینکی متفکر

به گزارش عینکی متفکر، به گفته محققان، برخی از مشاغل که بیشتر در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند با حرفه هایی مرتبط هستند که با استرس زیادی روبرو می شوند. کارگران و کارکنان شاغل در مراکز خدمات درمانی، مددکاران اجتماعی، پلیس، معلمان و آموزشگران و ارائه کنندگان خدمات به مشتریان از جمله این مشاغل هستند.

کارایی و اثربخشی یک سازمان، به کارایی و اثربخشی نیروی انسانی آن سازمان بستگی دارد. فرسودگی شغلی این کارایی و اثربخشی را مختل می نماید. جمله ای تکراری، که اغلب مقالات و گزارش های مرتبط با بهره وری شغلی و بهبود کیفیت کاری با آن آغاز می گردد. بیایید کمی خودمانی تر به موضوع نگاه کنیم. روزانه چقدر در معرض فشار ها و استرس های محیط کار قرار می گیریم و چقدر در ارتباط با این فشار ها با همکاران مان صحبت می کنیم؟ چند نفر از ما وقتی از محل کار به خانه برمی گردیم، انرژی و انگیزه لازم برای انجام کار های دیگر را داریم؟ این پدیده چیست و چگونه می توانید برآن غلبه کنید؟

پس از سال ها شنیدن تجربه های مردم در ارتباط با عواقب جسمی و روانی فرسودگی های شغلی، کوشش برای شناسایی دلایل این پدیده وشناسایی راه های پیشگیری از آن درحال انجام است. در ماه می سال 2019، سازمان بهداشت دنیای (WHO) رسما فرسودگی را به عنوان پدیده شغلی به رسمیت شناخت. به تازگی هم، موسسه Gallup، 7500 کارگر تمام وقت را مورد مطالعه قرار داد که 23٪آن ها در حالت فرسودگی شغلی قرار داشتند و حدود 44 درصد آنها، گاهی وارد حالت فرسودگی می شوند.

اگرچه سازمان بهداشت دنیای، هنوز فرسودگی را به عنوان یک بیماری پزشکی تشخیص نمی دهد، اما برخی محققان آن را یک بیماری شغلی می نامند. علت این امر نه تنها به تعداد زیاد افراد مبتلا در سراسر دنیا وابستگی دارد، بلکه به علت اهمیت آن، بر رفاه و کیفیت زندگی نیز تأثیرگذار است.

به گفته محققان، برخی از مشاغل که بیشتر در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند با حرفه هایی مرتبط هستند که با استرس زیادی روبرو می شوند. کارگران و کارکنان شاغل در مراکز خدمات درمانی، مددکاران اجتماعی، پلیس، معلمان و آموزشگران و ارائه نمایندگان خدمات به مشتریان از جمله این مشاغل هستند. سایر گروه هایی که مقدار فرسودگی بالایی را تجربه می نمایند، وکلا و دانشگاهیان هستند.

کات هونسل شرح می دهد: به طور خلاصه، فرسودگی شغلی یک سندرم مزمن ناشی از استرس های محل کار است که با موفقیت مدیریت نشده است. هونسل، بنیانگذار everyday people، سازمانی (مستقر در انگلستان) است که علاوه بر فعالیت هایی در حوزه رفاه اجتماعی به آموزش یاری های اولیه سلامت روان مشغول است. احساس کمبود انرژی، افزایش فاصله فکری از شغل یا احساسات منفی/ بدبینانه مربوط به شغل (از جمله کاهش باور به این که فرد قادر به انجام کار و فراوری نتایج خوب است)، از جمله نشانه های فرسودگی شغلی است. تجربه استرس های متعدد شغلی و یا انباشت آن ها برای مدت طولانی، می تواند کار را، برای فرد خالی از معنا کند و فرسودگی فکری، عاطفی یا جسمی را به همراه آورد.

فشار مداوم برای دستیابی به فرصت ها بر استرس شخص می افزاید. این امر باعث می گردد که احتمال بیشتری برای رسیدن به مرحله فرسودگی داشته باشید. فشار زیاد کار، استرس اقتصادی، رسمی یا پیمانی بودن کارگر و روابط بین کارگر و کارفرما می تواند منجر به فرسودگی شغلی گردد.

فرسودگی شغلی می تواند به روش های مختلف بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد. این پدیده می تواند به سلامت جسمی و روانی آسیب بزند و بعلاوه احساس انزوا را برای فرد به ارمغان آورد. بعلاوه می تواند به بروز بیماری آندونیا یاری کند، که باعث از بین رفتن لذت در فعالیت هایی می گردد که قبلاً لذت بخش بوده اند.

برای مدیریت فرسودگی شغلی و پایان غلبه بر آن، اولین قدم تشخیص این مسئله است که شما واقعا این بیماری را تجربه نموده اید یا خیر!

به علت شباهت آن با برخی دیگر از بیماری های روانی، تشخیص درست این پدیده ضروری است. محققان می گویند یکی از راه های آنالیز مشکل در تشخیص درست بیماری، به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با دیگران است. آن ها معتقدند به وسیله صحبت با دوستان و همکاران می توان فهمید که کرختی و افسردگی که با آن درگیر شده اید، تجربه مشترک شغلی است یا ریشه در عوامل دیگری دارد.

قدم بعدی در مقابله با فرسودگی شغلی، اختصاص زمان بیشتر برای خودتان است. اگر به طور مرتب برای انجام کار های لذت بخش وقت بگذارید تا حدی به مقابله با فرسودگی شغلی یاری نموده اید.

برای آغاز، بهتر است پس از فراغت از کار، زمانی را با خودتان خلوت کنید و یا به کار ها و تفریحاتی که از آن ها لذت می برید، بپردازید. اگر پایتان شکسته باشد، قطعا انتظار ندارید بدون استراحت و بهبودی کامل، بدوید. تا زمانی که قدرت بدنی مورداحتیاج خود را ایجاد نکنید، نمی توانید به روال عادی زندگی برگردید؛ بنابراین کوشش کنید تا جایی که می توانید از زندگی روزمره رها شوید.

اگرچه همه باید سعی نمایند در زندگی کاری خود متعهد و مسولیت پذیر باشند، اما باید یاد بگیریم وقتی که بارِ کار زیاد می گردد، نه بگوییم و در صورت احتیاج یاری بخواهیم. ضمن اینکه باید بدانیم، مسئولیت پیشگیری و غلبه بر فرسودگی شغلی تنها بر عهده فرد نیست. در عین حال که افراد باید از مکانیسم هایی برای مبارزه با فرسودگی شغلی استفاده نمایند، اما نباید از یاد برد که ریشه اصلی این فرسودگی ها و بی انگیزگی ها، فشار ها و روابط درون و بیرون سازمان ها و شرکت هاست. سازمان ها باید سیستم هایی را ایجاد نمایند که به بهبود کیفیت زندگی شغلی و شخصی کارگران و کارکنان یاری کند. تدوین یک استراتژی برای سلامت جسم و فکر کارگران از جمله این اقدامات است.

منبع: www.medicalnewstoday.com

ایرنا